Informacje praktyczne
Kamienica rodziny Dąbrowskich w Żołyni
Rynek 1
37-110 Żołynia
tel. + 48 17 22430 61, 600 173 555
Wskazówki dotyczące dojazdu
Żołynia leży w odległości 15 km od Łańcuta na trasie Łańcut-Leżajsk – dojazd drogą wojewódzką nr 877, GPS 50°09’38.4″N, 22°18’20.4″E
Dostępność obiektu
Obiekt dostępny do zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym,
tel 600 173 555
Godziny otwarcia
Zgodnie z wcześniejszą rezerwacją
Cena zwiedzania
Mile widziane wolne datki
Opis
Kamienica rodowa rodziny Dąbrowskich – żołyńskich rzeźbiarzy znajduje się na miejscowym Rynku pod numerem 1. Budynek zaprojektował i wybudował w latach 1923-29 Franciszek Dąbrowski, który prowadził tutaj znaną i cenioną pracownię snycerską. W trakcie zwiedzania można poznać historię i dorobek rodziny, obejrzeć pełne tajemnic wnętrza domu, zapoznać się z dokumentami, zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi. Istnieje możliwość zapoznania się również z innymi aspektami historii Żołyni.
Kamienica po remoncie stanowić będzie centrum działań projektu ocalenia dorobku rodziny Dąbrowskich. Projekt zakłada długofalowe i wielokierunkowe działania upamiętniające żołyńskich rzeźbiarzy specjalizujących się w sztuce sakralnej. Dziełem dwupokoleniowej rodziny (Franciszka Dąbrowskiego oraz jego dzieci) jest ponad 100 ołtarzy wykonanych do kościołów w Polsce (w obszarze II RP), Rosji, Niemczech i Stanów Zjednoczonych. Ponadto Dąbrowscy są twórcami niezliczonej ilości mniejszych elementów wyposażenia świątyń tj. ambony, konfesjonały, stalle, feretrony, ławki, krzyże i inne. Wykonywali również sztukę użytkową: meble (szafy, toaletki, stoły i krzesła, łóżka), obudowy zegarów, ramy obrazów i wiele innych. W ramach projektu planowane są wystawy stałe i cykliczne, sympozja, wydawnictwa albumowe, warsztaty stolarskie i inne działania promujące twórczość rodziny.
Ciekawostki
- Franciszek Dąbrowski (1881 -1948). Urodzony w Wesołej koło Brzozowa. Ukończył szkołę rzemiosła artystycznego w Krakowie. Następnie pracował w słynnej przemyskiej pracowni rzeźbiarskiej Ferdynanda Majerskiego. W Żołyni znalazł się pracując przy wykonaniu ołtarza głównego do kościoła. Tutaj ożenił się i założył swoją własną firmę. W czasie I wojny światowej został powołany do wojska, dostał się do niewoli rosyjskiej i blisko osiem lat spędził na Syberii. W 1922 r. powrócił do rodziny i natychmiast przystąpił do budowy domu, w którym stworzył własną pracownię (wykonywano w niej głównie wyposażenie do kościołów jak również stylowe meble oraz antyki, m. in. do pałacu Lubomirskich i zamku Potockich w Łańcucie).
- Łucjan Dąbrowski (1907- 1987). Maturę zdał we Lwowie gdzie następnie studiował prawo. Pracował przed II wojną światową w sądzie w Zaleszczykach. Po wojnie wieloletni nauczyciel w szkole włókienniczej w Rakszawie. Zdolny i wrażliwy poeta trafnie opisujący m. in. Żołynię.
- Zdzisław Dąbrowski (1909 – 1986). Pracował z ojcem przy tworzeniu ołtarzy. Wyjechał z rodziną do Sosnowca gdzie próbował założyć własną firmę.
- Antoni Bolesław Dąbrowski (1910–1943). Uzdolniony rzeźbiarz i malarz. Pracował z ojcem i braćmi przy tworzeniu wielu ołtarzy. Otrzymał wykształcenie wojskowe. Walczył w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. Następnie dotarł do Anglii gdzie walczył jako strzelec pokładowy. Zginął w czasie nalotu na Niemcy.
- Henryk Dąbrowski (1912 – 1989). Wykształcony w szkole rzeźbiarskiej w Łańcucie. Jednak najwięcej umiejętności nabył sam, przypatrując się pracy ojca, a następnie pomagając mu w jego pracowni. Zdobył papiery czeladnicze, a w 1946 r. w Katowicach uzyskał papiery mistrzowskie – uzyskał dyplom mistrza rzemiosła stolarskiego i rzemiosła w drewnie. Przejął warsztat ojca i kontynuował jego dzieło.
- Donata Dąbrowska (1923 – 2015). Ukończyła chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim i podjęła pracę w Instytucie Farmaceutycznym Polfa. Na swoim koncie ma szereg opracowań technologii wdrożonych do produkcji farmaceutyków m.in. takich jak adrenalina, noradrenalina, aludryna, teocardin oraz patentów, w oparciu o które do dnia dzisiejszego produkuje się m. in.. aviomarin.
